Król Kazimierz Jagiellończyk przekazuje w dzierżawę Dominikowi Kaznowskiemu miasto Kozirynek i wieś Białą oraz inne miejscowości. Kazanowscy na południowym brzegu Białki wznoszą budowlę mającą charakter średniowiecznej warowni.

Królowa Bona odbiera włość radzyńską Bartłomiejowi Kazanowskiemu i przekazuje ją zaufanemu dworzaninowi Mikołajowi Mniszchowi, od 1533r.  - staroście łukowskiemu

Budowa murowanego kościoła parafialnego na miejscu drewnianej świątyni pod wezwaniem Najświętszej Maryi Panny. Kościół przyjął wezwanie Świętej Trójcy.

Radzyń w wieczną dzierżawę otrzymuje z rąk Jana III Sobieskiego jego sekretarz i przyjaciel Stanisław Antoni Szczuka – kreator życia politycznego, mecenas sztuki, według Pawła Jasienicy "jeden z najrozumniejszych i najlepszych ludzi epoki" .

Rozbudowa i przebudowa pałacu pod kierunkiem Augusta Locciego; budowla przyjmuje formę barokowej rezydencji typu repezentayjno-obronnego.

Ślub Marianny Kątskiej (wnuczki S. A. Szczuki) i Eustachego Potockiego.

Jakub Fontana - architekt królewski na zlecenie Eustachego Potockiego rozpoczyna trwającą 10 lat przebudowę pałacu radzyńskiego.

Johann Chrisostomus Redler – najwybitniejszy rzeźbiarz rokokowy w Polsce - wykonuje dekorację rzeźbiarską pałacu.

W Radzyniu przychodzi na świat Ignacy Potocki, marszałek wielki litewski, polski polityk i działacz patriotyczny, publicysta i pisarz z wielkim dorobkiem, współtwórca Konstytucji 3 maja. Zmarł 30 sierpnia 1809 r. w Wiedniu.

W radzyńskiej świątyni Książę Biskup Warmiński Ignacy Krasicki udzielił sakramentu małżeństwa córce Marianny i Eustachego Potockich – Cecylii z księciem Januszem Sanguszką.

20 lutego w Warszawie zmarła Marianna z Kątskich Potocka, a po 4 dniach - 24 lutego   zmarł jej mąż Eustachy Potocki, generał artylerii Wielkiego Księstwa Litewskiego, właściciel dóbr radzyńskich.

Wg. pierwszego działu majątku, właścicielem Radzynia został najstarszy syn Potockich – Kajetan, który sprowadził relikwie św. Wincentego, od 1778 r. znajdujące się obecnie w kościele Świętej Trójcy. W wyniku kolejnych działów właścicielem pałacu został Stanisław Kostka Potocki, który po ślubie z Izabelą Lubomirską stał się właścicielem Wilanowa, gdzie przeniósł cenniejszą część zbiorów zgromadzonych w pałacu.

W wyniku podziału dóbr po Mariannie i Eustachym Potockich właścicielem Radzynia został ich syn hrabia Jan Nepomucen Eryk Potocki (zm. po 1815 roku)

Powstaje podmiejski pałacyk nazywany "Gubernią".

30 października w radzyńskim pałacu rodzi się Karol Józef Lipiński,  skrzypek, kompozytor i pedagog, koncertmistrz orkiestry teatru niemieckiego we Lwowie, orkiestry Gewandhaus oraz kapeli króla saskiego w Dreźnie. Zmarł 16 grudnia 1861 roku w Urłowie (Ukraina).

Jan Potocki sprzedał dobra radzyńskie  z pałacem za pośrednictwem ks. Stanisława Staszica Annie z Zamojskich Sapieżynie.

25 września w pałacu radzyńskim odbył się ślub córki Sapieżyny – Anny z księciem Adamem Jerzym Czartoryskim (1770-1861), późniejszym twórcą paryskiego centrum politycznego polskiej emigracji tzw. Hotelu Lambert.

Anna Sapieżyna w pomieszczeniach pałacowych zakłada szkołę elementarną

Dobra radzyńskie przechodzą w ręce Anny  Sapieżanki i jej męża Adama Jerzego Czartoryskiego

30 stycznia w obawie przed konfiskatą majątku za udział w Powstaniu Listopadowym Czartoryscy sprzedają majątek Antoniemu Korwin Szlubowskiemu. W rękach Szlubowskich majątek radzyński znajduje się do roku 1944, a pałac – do 1920.

W czasie Powstania Styczniowego Pałac Potockich zajęli Rosjanie, w sali balowej urządzili sąd polowy, który skazywał schwytanych powstańców na śmierć, zsyłkę, więzienie. Pomieszczenia piwniczne zmieniono na cele więzienne.

29 maja ostatni właściciele pałacu – Bronisław i Zofia Szlubowscy przekazali Pałac Potockich wraz z najbliższym otoczeniem władzom II Rzeczypospolitej. Sami osiedlają się w pałacyku Gubernia.

 Od 18 sierpnia w pałacu kwaterowało dowództwo Frontu Środkowego, na którego czele stał gen.Edward Rydz -Śmigły. 

19 grudnia w Warszawie zmarł hrabia Bronisław Feliks Korwin Szlubowski herbu Ślepowron, ostatni właściciel Radzynia. Urodził się 7 października 1855 roku w Radzyniu.

W lipcu podczas wycofywania się oddziałów niemieckich z Radzynia zostaje podpalone archiwum znajdujące się w Pałacu Potockich. W wyniku pożaru częściowo spłonęły mury, a całkowicie wnętrza z wyposażeniem i dekoracjami wyposażenie.

Rozpoczyna się odbudowa pałacu, obiekt zostaje oddany do użytku w połowie lat 60.

14 grudnia umiera ostatnia właścicielka Pałacu Potockich - Zofia Szlubowska.

Poddano remontowi elewację pałacu, przeprowadzono prace konserwatorskie rzeźb Redlera, wymieniono pokrycie dachu na blaszane.

Dalsze prace konserwatorskie: wymiana dachu na miedziany, remont muru oporowego przy bramie wjazdowej na dziedziniec pałacu, odwodnienie fundamentów, renowacja elewacji północnej (od strony parku).

Właścicielem pałacyku Gubernia staje się Jeremi Doria-Dernałowicz, spadkobierca Szlubowskich.

2 lipca Pałac Potockich został przekazany na własność Miasta Radzyń Podlaski.

20 lipca rozpoczęła się renowacja rzeźb Redlera. Latem firma Restauro z Torunia odrestaurowała rzeźb znajdujące się na bramie zachodniej pałacu – w tym dwie grupy Herkulesa, rzeźby Architektury Cywilnej i Architektury Wojskowej oraz kompozycję heraldyczną.

Rozpoczęto przygotowania do renowacji parku według projektu Doroty Pape, która nazwała radzyński park "niezwykle cennym obiektem dla polskiej kultury".

Na dziedzińcu pałacu Potockich odbyło się spotkanie Prezydenta Rzeczypospolitej Andrzeja Sebastiana Dudy z mieszkańcami Radzynia Podlaskiego oraz powiatu radzyńskiego. Prezydent wygłosił historyczne przemówienie cytowane przez wiele mediów ogólnopolskich i obiecał osobiste zainteresowanie losem pałacu.